بـــــــــرو
چه آزاريستـــــــــ ، تنهـــــــايي" شنيدم اينـــــ جمله را شايد هـــــزاران بـــــار و هر بــــــار گشتم ملول و ناتوانـــــــ از فهم منظورش چه آزاريستــــــ تنهاييـــــــ ، که من آنرا نکـــــــــردم درکـــــ مني کهسالهاستـــــ تنهاتــــــــرين تنهاي تنهايــــــــم و تنها يــــاد او در کنج تنهايي ، بُـــــوَد تنهاتريــــــن يارم و تمثيل نگاهشـــــــ مرحمي باشـــــــد بر افکــــــــار افگارم نديدم هيـــچ آزاري ز تنهايـــــــي ، بمـــــــاند هيچ کــــــــــه تنهايي به منــــــــ عشــــــق خــــــــدا آموختــــــــ....!!